Pungguk dan Bulan

Suatu malam yang cerah, langit begitu indah diterangi cahaya bulan disertakan kehadiran bintang-bintang yang berkedip. Indah sekali..Suasananya nyaman dan tenang. Angin sepoi-sepoi bahasa yang menghembus begitu menyenangkan setiap penghuni alam ini. Bertemankan bunyi sang cengkerik yang bagaikan ada suatu pesta antara mereka, ada satu pasangan sedang saling bermadah, melafazkan perasaan yang terpendam, saling melepas rindu, seolah-olah tiada apa yang mampu menghalang mereka. Ibarat dunia ini hanya milik mereka berdua sahaja. Pungguk sejak dari tadi lagi tidak sekali pun melepaskan pandangannya terhadap Bulan..Bagi Pungguk, Bulan kelihatan sangat cantik pada malam itu seperti bulan dipagari bintang katanya.

Pungguk : Bulan...oh Bulan...

Bulan : (......)

Pungguk : Bulan...Oh Bulan...awak tak dengar ke saya panggil awak ni..??

Bulan : (......)

Pungguk : Awak...Ooo awak..Dengarla..saya nak cakap ni..

Bulan : (......)

Pungguk : Saya tahu awak dengar tu..mungkin awak saja jer buat tak tahu kan..awak ni pandai betul la nak bergurau dengan saya ye..hehe. Tak pe..yang penting awak dengar apa saya nak bagitau kat awak ni. Dah lama saya pendamkan,cuma baru malam ni saya rasa ada kekuatan nak bagitau kat awak pasal ni. Awak..awak dengar baik-baik tau.

Bulan : (......)

Pungguk : Awak dengar ni baik-baik tau.huhu..Awak..saya..saya dah lama sangat suka kat awak. Lama dah. Tapi saya tak berani nak bagitau awak sebab saya segan. Saya rasa macam tak sepadan je dengan awak. Awak cantik dan jadi pujaan ramai..tak macam saya. Saya ni rupa pun tak ada. Sebab tu saya rasa segan nak bagitau awak pasal perasaan saya pada awak.

Bulan : (......)

Pungguk : Sebenarnya,dah lama saya jatuh hati kat awak. Sejak mula-mula saya nampak awak lagi. Mungkin awak tak perasan yang saya selalu tengok awak dari jauh. Setiap malam saya selalu tunggu awak. Setiap hari juga saya buat macam ni. Saya selalu rindukan awak..awak ada rasa camtu tak..??

Bulan : (......)

Pungguk : Saya cintakan awak..Saya nak awak tau yang saya akan tetap setia pada awak,sampai saya mati. Sebab awak la satu-satunya buah hati pengarang jantung saya sekarang dan selamanya.. Saya cintakan awak,saya rindukan awak..

Bulan : (......)

Pungguk : Awak..awak tak pernah rasa apa-apa ke dekat saya?? Kesian saya,awak..Tak kan awak tak pernah ada hati pun dekat saya...

Bulan : (......)

Pungguk : Awak...nape awak senyap jer ni..cakap la apa-apa ja. Jangan la senyap ja. Kesian la saya asyik cakap sorang-sorang. Sekurang-kurangnya..awak cakap la sikit.Sikit pun jadi la..awak..

Bulan : (......)

Pungguk : Awak...hmm. sampai hati awak tak nak cakap apa pun dengan saya..Saya tau saya ni serba kekurangan. Saya tak kacak, saya tak pandai mana, mungkin awak rasa saya ni tak layak pun untuk bercakap dengan awak kan..hmm.

Bulan : (......)

Pungguk : Awak!Jangan la buat saya macam ni..sedih la saya.

Bulan : (......)

Pungguk : Hmm...xpelah awak..Tak suka cakap je tak suka.Saya boleh lagi terima. Tapi awak langsung tak cakap apa-apa,memang saya terasa sangat..hmm

Bulan : (......)

Pungguk : Tak pe la awak...awak memang tak suka kat saya pun.Tak pe la. Saya tak kan ganggu awak lagi. Saya akan bawa diri jauh-jauh..

Bulan : (......)

Pungguk : Awak..saya pergi dulu je la..selamat tinggal... (T_T)

Bulan : (......)


Begitulah situasi yang berlaku pada malam itu...
Pengajaran dari cerita di atas....
- Pungguk ni pun..yang cakap dekat bulan watpe..dia xkan pahm la..ko pungguk,dia bulan..
- tu jer..haha.. :P



p/s camne la ku boleh terpikir nak wat crita ni ea.hak3...ngeng!